Στόχος της ατομικής ψυχοθεραπείας είναι η ανάδειξη της ομορφιάς του θεραπευόμενου, η υπεράσπιση της προσωπικής χαράς και η αναζήτηση ενός προσωπικού νοήματος της ζωής. Ο θεραπευόμενος έχει την ευκαιρία να ξαναδιαβάσει την προσωπική του ιστορία και να δει τον εαυτό του σε μια συνέχεια, ώστε να πάρει ευθύνη για να διαμορφώσει τους όρους της ζωής του. Το αρχικό αίτημα μπορεί να αφορά σ’ ένα «ψυχολογικό πρόβλημα», ένα σύμπτωμα, (κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, φοβίες, ψυχοσωματικά συμπτώματα). Μπορεί ακόμα ν’ αφορά σε δυσκολία στις σχέσεις, προσωπικές ή στον επαγγελματικό χώρο, ή σ’ ένα ανατρεπτικό γεγονός ζωής (πένθος, απώλεια, ασθένεια, διαζύγιο), που κάθε άνθρωπος μπορεί να νιώσει ότι δεν καταφέρνει ν αντιμετωπίσει μόνος του. Η ψυχοθεραπευτική διεργασία προχωρά στη νοηματοδότηση των γεγονότων αυτών και την κατανόησή τους, ώστε να έχει ο ίδιος ο άνθρωπος το εργαλείο για να προχωρήσει.

Η ατομική ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να στοχεύει στο να μην έχουμε προβλήματα ή ν’ αποφύγουμε δοκιμασίες για τις οποίες δεν έχουμε ευθύνη. Όμως στοχεύει στο ν’ αποφασίσουμε τη στάση μας απέναντι σ αυτά. Η ψυχική υγεία δε συνεπάγεται την απουσία άγχους, αγωνίας και προβληματισμών που κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει στη ζωή του, αλλά συνίσταται στην ανάδειξη της ιδιαίτερης δυναμικής και των επιθυμιών που κάθε άνθρωπος διαθέτει. Έτσι, δεν περιορίζεται σε συμβουλές που καταργούν την ανθρώπινη δυναμική αλλά προχωρά στην αναζήτηση απαντήσεων που είναι έγκυρες, επειδή είναι προσωπικές. Γι΄αυτό και ο θεραπευόμενος δεν αντιμετωπίζεται ως «ασθενής», αλλά ως ένας άνθρωπος που επιθυμεί κάτι καλό για τη ζωή του. Αυτό δε σημαίνει ότι αποσιωπώνται και παραβλέπονται τα σκοτεινά σημεία και η ψυχοπαθολογία που συνδέεται με τα συμπτώματα, όμως το ζητούμενο της ατομικής ψυχοθεραπείας παραμένει η επίγνωση των δυνατοτήτων και η πραγμάτωσή τους.

Σ’ αυτό το ταξίδι ο ψυχοθεραπευτής έχει τη δυνατότητα να συμπορεύεται, να χαίρεται, να εκτιμά και να σέβεται τον θεραπευόμενο και τους δικούς του ρυθμούς, καθώς παράγεται μια θεραπευτική- διορθωτική σχέση αμοιβαίας εκτίμησης σεβασμού και θαυμασμού.

Στην κοινή ζωή ενός ζευγαριού που συμπορεύεται σ’ ένα γάμο, προκύπτουν προκλήσεις, προβλήματα και δυσκολίες, κλυδωνισμοί και αποσταθεροποιήσεις. Έτσι, πολλές φορές οι σύντροφοι χάνουν το ρόλο τους ο ένας δίπλα στον άλλο και βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε παρεξηγήσεις και αδικίες που διαιωνίζονται. Πολύ συχνά μάλιστα ο συντροφικός ρόλος εξαφανίζεται πίσω από τον γονεϊκό, εις βάρος και των δύο.

Η θεραπεία ζεύγους έχει στόχο την ενδυνάμωση της λειτουργικότητας του ζευγαριού και την ενίσχυση του δεσμού και της κοντινότητας μεταξύ των συντρόφων. Αυτό συμβαίνει καθώς οι σύντροφοι μπορούν να βρεθούν σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον με την καταλυτική παρουσία του ψυχοθεραπευτή, για να μιλήσουν για τα συναισθήματα και τις ματαιώσεις τους. Οι δύο σύντροφοι παραμένουν διαφορετικοί άνθρωποι που έχουν μπει στη σχέση ο καθένας με διαφορετικό παρελθόν και εμπειρίες που τους έχουν καθορίσει. Άλλωστε ο καθένας προέρχεται από διαφορετική οικογένεια καταγωγής της οποίας το αξιακό σύστημα φέρνει μαζί του. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να είναι ανυποψίαστοι για όλα αυτά που τους ενώνουν και για τα σημεία που οι ιστορίες τους συγκλίνουν ή αλληλοσυμπληρώνονται. Γι’ αυτό, κατά τη θεραπεία, ο ψυχοθεραπευτής δεν καλείται να αποδώσει δικαιοσύνη και ν’ αποκαταστήσει τις αδικίες και τα λάθη που έχουν γίνει μεταξύ των συντρόφων στο πέρασμα των χρόνων, αλλά συχνά λειτουργεί ως μεταφραστής ώστε τελικά οι σύντροφοι να πετύχουν να ξαναγνωριστούν μεταξύ τους και να επαναδιαπραγματευτούν το συμβόλαιο της σχέσης τους με όρους αγάπης.

Η ψυχοθεραπευτική εργασία με το ζευγάρι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της ατομικής θεραπείας του παιδιού, σε περίπτωση που το αρχικό αίτημα αφορά στο παιδί. Αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς είναι καταρχήν αυτοί που ορίζουν την πραγματικότητα και το πλαίσιο που μεγαλώνει το παιδί τους- έτσι, η ενδυνάμωση του δικού τους ρόλου ως γονείς αλλά και του πρωταρχικού τους ρόλου ως ζευγαριού είναι αυτή που θα πλαισιώσει και θα ορίσει την αλλαγή του παιδιού τους.

Η Αποκατάσταση Μαθησιακών Δυσκολιών απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους, μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που έχει ήδη διαπιστωθεί ή υπάρχει υποψία για την ύπαρξη ειδικής ή γενικής μαθησιακής δυσκολίας.

Τα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες και Δυσλεξία δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σχολικής τάξης καθώς παρουσιάζουν δυσκολία στην ανάγνωση, την γραφή, την ορθογραφία, την γραπτή έκφραση και την κατανόηση του γραπτού κειμένου αλλά και στην προφορική έκφραση και πολύ συχνά στα Μαθηματικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν το αναμενόμενο επίπεδο στους τομείς αυτούς αναφορικά με την ηλικία τους και με την τάξη φοίτησης τους.

Οι δυσκολίες αυτές δεν οφείλονται σε σχολικά κενά, όμως σταδιακά δημιουργούν απόκλιση από τη μέση επίδοση της τάξης με αποτέλεσμα ο μαθητής να βιώνει συναισθήματα ματαίωσης και απόρριψης και να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση παρότι πολύ συχνά διαθέτει εξαιρετικές ικανότητες και ταλέντα.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης είναι εξατομικευμένο και προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες του μαθητή. Στοχεύει στην αντιμετώπιση των επιμέρους δυσκολιών (δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, παραγωγή γραπτού λόγου, δυσαριθμησια). Για την αποκατάσταση χρησιμοποιείται ειδικό εκπαιδευτικό υλικό που πολλές φορές κατασκευάζεται ή προσαρμόζεται στις ανάγκες του μαθητή. Το πρόγραμμα καταρτίζεται κατόπιν λεπτομερούς αξιολόγησης του παιδιού που πραγματοποιείται σε μία ή δύο συνεδρίες. Η αξιολόγηση έχει ως στόχο την σκιαγράφηση της μαθησιακής εικόνας του παιδιού, με τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία, ώστε να γίνουν συγκεκριμένοι οι στόχοι του προγράμματος. Η αξιολόγηση δεν στοχεύει απαραίτητα στη διάγνωση της μαθησιακής δυσκολίας, η οποία μπορεί έτσι κι αλλιώς να έχει τεθεί από κάποιον Δημόσιο φορέα.

Πολλές φορές, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, μπορεί να χρειαστεί και συνεργασία με λογοθεραπευτή και εργοθεραπευτή για να είναι ολοκληρωμένη η παρέμβαση στις δυσκολίες. Πάντοτε όμως χρειάζεται η συνεργασία με το οικογενειακό περιβάλλον και η συχνή επικοινωνία με το σχολικό περιβάλλον του παιδιού ώστε να μπορεί να πλαισιωθεί με αγάπη και κατανόηση.

Θεωρούμε πολύ σημαντικό μέσα από την αποκατάσταση το παιδί να μάθει να αντιμετωπίζει τη δυσκολία του και να μην ορίζεται από αυτήν. Έτσι, του δίνεται η δυνατότητα να ελευθερωθεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες και τα ταλέντα που διαθέτει, ώστε η μαθησιακή δυσκολία να μην είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό γύρω από το οποίο χτίζεται όλη η προσωπικότητα του παιδιού αλλά ένα από τα χαρακτηριστικά του.